Drodzy Rodzice i Drogie 6 – latki!

W dzisiejszym artykule zajmiemy się orientacją  przestrzenno – kierunkową oraz jej rozwijaniem.

Czym jest orientacja przestrzenno – kierunkowa?

Orientacja przestrzenno – kierunkowa to zdolność odróżniania strony lewej od prawej w schemacie własnego ciała oraz w przestrzeni. To również umiejętność określania stosunków między przedmiotami (typu nad, pod, za, przed, pomiędzy, itd.) oraz orientowania się w schemacie ciała u osoby znajdującej się naprzeciwko.

Dlaczego jest ważna?

Orientacja w przestrzeni jest warunkiem dobrego funkcjonowania dziecka w otaczającej rzeczywistości i stanowi bardzo ważny element w edukacji, a więc powinna być kształcona przed rozpoczęciem systematycznej nauki w szkole. Jest jednym z obszarów z zakresu edukacji matematycznej, ale także umożliwia piszącemu dziecku orientację na kartce papieru oraz podjęcie decyzji, jak względem siebie ułożyć elementy graficzne pisma, które jest przecież zestawem kresek i kółek położonych względem siebie w różnych relacjach przestrzennych.

Jak rozwijać u dziecka orientację przestrzenną? Poniżej prezentuję przykładowe ćwiczenia i zabawy do wykonania z dzieckiem w domu.

  • Poznawanie swojego ciała.

 Dziecko pokazuje i nazywa poszczególne części ciała, dotyka ich, porusza wskazaną częścią np. „poruszam głową, macham ręką, kopię nogą”.

  • Zabawy przed lustrem.

Dziecko ogląda swój wizerunek w lustrze, pokazuje i nazywa części ciała, rusza poszczególnymi częściami ciała i pokazuje różne miny w lustrze (dowolne miny lub związane z emocjami np. jestem wesoły, jestem zły, jestem smutny).

  • Powitanie częściami ciała.

Rodzic wita się z dzieckiem poszczególnymi częściami ciała np. podajemy sobie prawe ręce, dotykamy się lewymi kolanami, klepiemy się po prawym ramieniu.

  • Zabawa ruchowa „Owoce”.

Wokół dziecka na podłodze rozkładamy różne owoce. Dziecko określa położenie tych owoców względem swojej osoby. Pytamy np. gdzie leży jabłko? gdzie jest gruszka?

(możemy wykorzystać inne przedmioty np. zabawki).

  • Zabawa z piłką.

Rodzic wydaje dziecku polecenia np. stań za piłką, stań przed piłką, stań obok piłki,

podnieś piłkę do góry.

  • Umieszczanie przedmiotów według instrukcji słownej.

Gromadzimy różne przedmioty i rozkładamy w pokoju, np. piłkę pod stołem, klocek na krześle, lalkę obok szafki. Dziecko odpowiada na nasze  pytania gdzie są umieszczone poszczególne przedmioty.

Druga wersja. Zadaniem dziecka jest ułożenie przedmiotów według poleceń rodzica, np. połóż klocek na stole, połóż misia pod krzesłem, połóż samochód obok łóżka.

  • Chodzenie „pod dyktando”.

Rodzic stoi obok dziecka i wydaje polecenia: idź dwa kroki w prawo.., teraz trzy kroki do przodu…, dwa kroki do tyłu…, itd.

  • Dorysowywanie elementów na rysunku.

Kładziemy przed dzieckiem kartkę papieru z narysowanym po środku domem. Dziecko na polecenie rodzica dorysowuje poszczególne elementy, np. po prawej stronie narysuj drzewo, po lewej budę dla psa, nad domem dorysuj słońce, itp.

  • Zabawa ruchowa z wykorzystaniem wierszyka Marty Bogdanowicz „Prawa ręka, noga prawa”.

Rodzic wspólnie z dzieckiem recytuje wiersz wraz z pokazywaniem poszczególnych części ciała.

„Prawa ręka, noga prawa, cała strona też jest prawa. Lewe oko, ucho mam, lewym łokciem w bok ci dam”.

  • Zabawa w „Ciepło/zimno”.

Orientację w przestrzeni ułatwią zabawy takie jak zabawa w „ciepło/zimno”, szczególnie gdy będziemy w niej używać określeń: idź do przodu, w prawo, prosto…

Pamiętajmy o atmosferze zabawy, motywowaniu dziecka do systematycznych ćwiczeń poprzez pochwały, docenienie wkładu pracy dziecka oraz o dostosowaniu stopnia trudności zadań do możliwości dziecka.

Opracował pedagog PPP Wałbrzych